on holiday by mistake: november 2005

30 november, 2005

øppdeit

vevsjappa har fått ein slight oppdatering. meir kjem snart.

29 november, 2005

qnst&qlt00r

se&hør si mindre kjeldekritiske veslesyster, sladreblekka vg, kunne i dag melde at eit munch-litografi gjekk for fem millionar kroner. trykket er av det vidkjende madonna, men er sjølvsagt ikkje det same som det andre, eller det andre igjen, og heller ikkje det andre, madonnamaleriet til e. munch.

hadde det no ein gong fantest EIN madonna eller EIT skrik, så hadde ein jo skjønt kva alt ståket var om, men kven betalar fem millionar for ein av MANGE? toskeskap. det er jo ikkje! (denne versojnen har sågar eit lite alien-foster nede i hjørnet. way to go, eddie, teke noko av systra di sine rare medisinar i det siste?)
i tillegg har eg problem med folk som likar å gjengje systrene sine nakne, spesielt på maleri, kor ho vart sittande naken ei stund. forklarar nok kvifor ho vart så sjuk.

nei, om ein vil sjå ein halvnaken ninni stoltenberg-kopi kan ein like gjerne lese se&hør, og sjå originalen i staden. dette er tullball, desse 5 millionane kunne vore nytta på noko anna, f.eks. sjukehus eller incestoffer. eg let meg ikkje begeistre av han der munchepervoen.

og ps, er det MUNCH eller MONK denne veka? danny aiello spelar ein karakter som heiter monk i the purple rose of cairo. kanskje munch-familien likar woody allen-filmar?

28 november, 2005

karius & baktus - tooth fairies

då os filmsjåarlaug samla seg for sitt vekentlege sosiale lag i dag (med sterkt auka medlemsmasse i og med at halve geriljafilm har teke til å møte opp, kom som vanleg mange rare ting for ein dag.

men den raraste var nok realisasjonen at karius & baktus må vere det fyrste offentlege tilfelle av homofilt partnarskap i noreg. historia er smikkfull med dårleg skjulte hint og referansar (dei bur i ein munn, lev i vertikalt delt tomannsbolig fordi det sjølvsagt ikkje var, unnskyld, husreint å bu i same leiligheit, og skrik etter "loff" i tide og utide. og likar ein lystig trall), så her herskar det inga tvil. eg føler ikkje elaborering naudsynt, her trur eg nok det går eit lite lys opp for alle og einkvar. og så ender jo historia så godt med at dei kjem ut av, eh, munnen gjennom eit, eh, rør. flåten på havet på slutten er jo ein soleklar allegori på kor skummelt det er å vere homofil i eit stort og kaotisk samfunn, så der ein tidlegare har teorert over at våre vener er triste og lei seg er det nok berre i ei overgongsfase før dei adapterer seg til den gråe og triste omverda, og malar den i lystige og varme fargar av rosa og lilla. lukke til, små vener!

eit framleis usvard spørsmål er karius og baktus sine kjøn; det er jo ikkje utenkjeleg at dei er to traktorlesber, det ville jo forklare både klesstil (snikkarbukse og beige - altså kjønsnøytral - genser), og uflidde manke og dårlege hud (det er jo velkjend at traktorlesber ikkje nyttar anletsprodukter).

sånn, då var den myta "busta", og eg tippar mine kjære lesarar søv betre i natt i denne vissa.

hei og hå!

27 november, 2005

Weird Tales Webshop

eg reknar med at alle som les denne også les hastur sin vevlogg, så mange kjenner formodentleg oss frå før. dei kjem nok til å få eit kick av vårt nyopna konsept, nemleg Weird Tales Webshop! i fyrste omgong kan ein kun kjøpe dei mykje omtala actionfigurane, men vi reknar med å opne for sal av meir moro etter kvart. Vitje oss på denne lenka.

26 november, 2005

that explains all the cats

eg har nett sett filmen eg lenge har drøymd om å lage. det er sjølvsagt forferdeleg trist å sjå at den allereie har blitt laga, men når ein tek med i rekninga at det er ein samuraifilm frå 1968 så er det kanskje ikkje så rart at det ikkje er eg som lagar han... og dessutan er den fordømd god - den er alt eg ynskja lage sjølv!

i kiru, ved kihachi okamoto (zatôichi to yôjinbô (1970) og samurai (1965) sin regi, møter vi tatsuya nakadai som ein omstreifande yakuza med fortid som samurai, som havnar opp i ein situasjon som minner han så mykje om omstendene rundt hans val om å gje opp samurailivet at han ser seg nøydd til å gripe inn. ofte presentert både som komedie og som samuraiparodi, er filmen korkje (sjølv om regissør okamoto enkelte gongar parodierer seg sjølve og samurai, men dette vert meir sjølvironiske detaljar enn noko anna). filmen byggjer merkeleg nok på same historie som akira kurosawa sin tsubaki sanjûrô (1962)også denne med nakadai, og med toshirô mifune i tittelrolla, nemleg peaceful days av shugoro yamamoto, sjølv om skilnadane er større enn likskapane (det har meg ikkje lukkast å finne ei utgåve av boka, ikkje ein gong i dei store vevbokhandlane).

tatsuya nakadai må vere ein av mine absolutte favorittskodespelarar gjennom tidene. han er så uforskamma kul at det går ikkje an, anten som genta i kiru, revolvermannen i yojimbo (1961)og tsubaki sanjûrô, ronin i zatôichi (så vidt eg veit den einaste zatôichifilmen han gjorde), eller som kagemusha - spøkelsesgeneralen i kurosawa sitt mesterverk (1980). faktisk er tatsuya nakadai så kul, at då kurosawa og mifune vart uvenar, tok nakadai over som kurosawa sin "leading man". og det er faen meg kult.

han hadde eit fjes og ein personlegdom som teken rett ut frå europeisk nouvelle vague, han meistra både komedie, drama og action, alt med uforskamma god mimikk (strengt teke er han ikkje daud, så han har det jo enno), han var (er..) japan sitt svar på belmondo og bogart berre sjå dette biletet!
(sjølv om eg berre har lista opp samuraifilmar så var han t.d. glimrande som etterforskaren i kurosawaklassikaren tengoku to jigoku (high & low, 1963)der han også speler mot sin "rival" mifune).

eg vil ikkje seie så mykje om kiru, bortsett frå at den er fantastisk, og sjølv om det kanskje ikkje er den beste filmen i verda, er det i alle fall den filmen eg hadde lyst å lage. men får eg det som eg vil, så er det det også, hehehe. me får berre vente og sjå...

23 november, 2005

tilværelsens autopsi

ja, vore ei stund sidan eg posta sist, men som eg sa til kristian då han klaga, har eg rett og slett ikkje hatt noko å seie. men det er ikkje heilt sant, så det vert ein laaaang post i dag. litt tilværelsens asfyksi igjen, bare med innhald denne gangen...

fyrst av alt har jo fråværet mitt grunna fyrst og framst i det at eg bur der ingen skulle tru at nokon kunne bu. i tillegg har eg jo lenge leve eit bukowskieskt liv med billeg alkohol og sveving i tåkelandskap utan korkje mål, meining eller jobb. men no har eg omsider fått meg ein jobb. eller, ny ringevikarjobb i bornehage, også denne gongen skammeleg nært der eg bur (slik at eg alltid kjem for seint - dette er jo elementær fysikk), og etter no ei veke i bornehagen er eg blitt yndlingsvikaren som dei alltid ringer fyst. nyttar altså å med litt ofring til cthulhu og dagon i ny og ne. så eg får jobbe ein del. kor mykje eg tener anar eg ikkje enno (kjem an på førre offergåve sjølvsagt).
så var det jo denne forliksrådsgreia som enkelte kanskje veit om. jepp jepp, det viser seg at å legge alle rekningar i ein stor haug og aldri opne dei IKKJE er ein god idé. så, for ein månad sidan vart eg innkalla til forliksrådet (grunnlaget for innkallinga skriv eg på i sjølvsame augneblink). eg har fått mykje pes (spesielt av ingvild) for at eg ikkje har vist eit einaste teikn på bekymring sjølv om dette visstnok skal bety at eg ikkje kan ta opp lån (det kan eg ikkje utan fast jobb uansett, og eg er jo allergisk mot fast jobb, så den er grei), ha telefonabonnement (eg har ole henning sitt gamle - framleis registrert på han - der han får ny mobil for ein billeg penge og eg får hans gamle - god deal for alle), eller visa-kort (igjen, noko eg for lenge sidan skjøna at eg ikkje kunne ha; mykje greiare for økonomien med eit sånt et som ein IKKJE kan trekkje over på byen), &c. men etter at eg og representanten for ge money bank (som eg ironisk nok har vore statist i reklamefilm for - eg, tom, fred og ole fann ut at vi ville vite kva vi utsetter skodespelarane og statistane våre for - og tene kjappe kr. 600,- for å gå fram og tilbake for) måtte vente medan rådet gjorde ferdig neste sak, ordna vi liksågodt opp heile greia på gongen. fast avdrag i månaden, ferdig arbeid. og så viser det seg at eg faktisk IKKJE får betalingsmerknad, for lova har endra seg. nei og nei :-P men uansett; eg burde kanskje ha bekymra meg fordi det er uansvarleg å ikkje gjere det? eg veit ikkje heilt; det uansvarlege for meg ville vere å nettopp bekymre meg sidan dette er antitesa mi. då hadde eg vorten heilt sjuk og deprimert og gjedd faen i alt - som t.d. opne brev frå forliksrådet og sånn. så det at eg tok det med knusande ro (skjønt, det byrja svartne for meg medan eg venta på å kome inn, men det kan ha vore ein kombinasjon av både det, og hypoglykemi, sidan eg ikkje hadde hatt lunsj enno og kom rett frå bornehagen) var faktisk det beste eg kunne gjere. så det! bla bla bla. ferdig med den saka.

more to follow.

lydspor: inga liljestrom - all of this

Free to those that can afford it, very expensive to those that can't.

lenker:

tidlegare postar:

arkiv: