Nerderiet er over for i år
Med gårsdagens syningar av Outlander og Interplanetary er den fantastiske delen av programmet på WT Os internasjonale filmfestival over for i år. Med nesten fullsatt sal var Outlander lett den mest vitja filmen på årets festival, som ikkje er overraskande, men synd. Moro dog det var, den verkelege stjerna var Interplanetary, som hadde meir eller mindre verdspremiere (den hadde ein tidlegare syning i Memphis for nesten ein månad sidan, men dette var ein tidlegare, meir uferdig klipp, og det var mest folk tilknytt filmen tilstades - les ein omtale av filmen hjå Oxford Film Freak her).
I sann John Carpenter-stil leverer Interplanetary varene med eit imponerande, CG-fritt visuelt ytre, og eit spennande og akkurat passe cheesy manus (til samanlikning var det cheesye manuset til Outlander nok til å skapa laktoseintoleranse). Filmen handlar om staben på ein marsbase eigd av ein megakorporasjon (Interplanetary Corporation), og handlar om kva som skjer når denne staben beståande utelukkande av middle management og support crew hamnar i ein situasjon som merkeleg nok ikkje vert dekka av selskapet sine fyldige permar med retningslinjer og byråkrati. Det heile utviklar seg i ein retning splattermeistar Roger Corman hadde vore imponert over, og regissør Chance Shirley sine grep for å dekkja over sekvensar som hadde blitt for dyre for superlågbudsjettet i blant mersterlige. Kombinert med ein originalt lydspor igjen heilt i Carpenter-anda er dette ein film eg vart sitjande igjen med eit intenst håp om at dei vert plukka opp av ein stor distributør etter. De kan følgja Chance og Interplanetary på veven, på filmen sin blogg, Everybody on Mars is Dead.Dette er verkeleg den typen filmar WT-festivalen handlar om.
Outlander var også som forventa: Totalt over-the-top, supersnackse effekter, digre eksplosjonar, vikingar og aliens, ein perfekt symbiose av mellom anna Alien, Army of Darkness, Predator, Den 13. kriger og John Wayne-westerns (!). Sistnevnte i form av Jim Caviezel sine utrulig klisje men kontante "kjenslelada" replikkar - heilt i The Duke's ande. For å sitera filmanmeldarane på The Simpsons,"It was a rollercoaster of shrills, thrills AND kills!", og om det var moro! Kombinert med det å ha ein hastig leigd 35mm prosjektør inne i salen (den var for høg for prosjektorrommet frå 1938!), samt bytte av rull midt i, var dette definitivt sann Grindhouse, og det er fantastisk å ha vore med på denne opplevinga.Det einaste som er så synd er at det må til ein film av dette kaliberet for å lokka folk på kino i Fjellheim - og eg antar filmfestivalar elles. Folk er naturleg skeptiske til ting som nokon andre ikkje allereie har bestemt at skal gå på vanleg kino - men kvifor det? Eg trur vel så mange hadde hatt glede av mange av dei andre filmane våre i år, som leid under låge besøkstal, men fekk svært gode skussmål av dei som såg dei, spesielt Goodbye Baby og Interplanetary. Det som i allefall er sikkert er at det berre er i prime time folk har lyst å gå på kino, og det er absolutt noko festivalen kjem til å ta i betraktning i framtida - men det er framleis synd.
Etiketter: Festival, Filmvurdering, Popkult, Pulp Action
posted by Jack B. Quick @ 15:05
0 Comments:
Legg inn en kommentar
<< Home