"Don't cry for me, I'm already dead"
Eg er ikkje spesielt glad i nettseriar. Granted, det fins jævla bra ting der ute, som The Perry Bible Fellowship, og Penny Arcade (TPBF kan ein sitte å le av i timesvis, men Penny Arcade tilrås berre til ekstreme nerdar - ikkje deg, Kjetil) men det aller meste greier berre ikkje å fenge meg. For ikkje å snakka om korleis nettseriar ofte er rein og skjær drit, og det er ein grunn til kvifor dei er på ein eller annan dust si heimeside og ikkje på papir frå Egmont, dei er ofte vanskelege å lese grunna låg oppløysing, og så bortetter.
Men nettseriar har den fordelen at ein ikkje må forhalde seg til kyniske redaktørar, og difor kan det i enkelte tilfelle dukke opp juvelar som er rein poesi - seriar som gjer deg heilt paff i sitt simplistiske geni (og sidan det i tillegg er bilete til teksten slepp ein å keie seg slik som med vanlig poesi! Huzza!).
I dag fekk eg meg ei slik oppleving, ein nettserie som faktisk rørte ved den kalde, daude hjarterota mi. Eg måpte i over 30 sekund, før eg fekk summa meg til å spre ordet ut til alle mine potensielt opptil ti lesarar. Eg kjenner litt for mange Simpsons-sitørar (sjølv er eg kanskje meir ein Futurama-sitør) til at dette kan gå upåakta hen i mine omgongskretsar, og i tillegg har eg opplevd hjerneblødningar og sviktande sinn i nær familie, så dette var sterke sakar.
Kva bablar eg om?
Don't cry for me, I'm already dead, av Rebecca Sugar.
(via MightyGodKing)
Men nettseriar har den fordelen at ein ikkje må forhalde seg til kyniske redaktørar, og difor kan det i enkelte tilfelle dukke opp juvelar som er rein poesi - seriar som gjer deg heilt paff i sitt simplistiske geni (og sidan det i tillegg er bilete til teksten slepp ein å keie seg slik som med vanlig poesi! Huzza!).
I dag fekk eg meg ei slik oppleving, ein nettserie som faktisk rørte ved den kalde, daude hjarterota mi. Eg måpte i over 30 sekund, før eg fekk summa meg til å spre ordet ut til alle mine potensielt opptil ti lesarar. Eg kjenner litt for mange Simpsons-sitørar (sjølv er eg kanskje meir ein Futurama-sitør) til at dette kan gå upåakta hen i mine omgongskretsar, og i tillegg har eg opplevd hjerneblødningar og sviktande sinn i nær familie, så dette var sterke sakar.
Kva bablar eg om?
Don't cry for me, I'm already dead, av Rebecca Sugar.
(via MightyGodKing)
Etiketter: Teikneseriar, Vevfenomen
posted by Jack B. Quick @ 23:35
2 Comments:
Oj, ja... den var veldig fin. Veldig rørande.
Ja, tok ein litt på senga, eigentleg...
Legg inn en kommentar
<< Home